Skokowski Zbigniew ps. "KOZAK"

bombardier Zbigniew SKOKOWSKI pseudonim "KOZAK"

Syn Kazimierza i Marii, ur. 31 października 1925 roku w Ostrowie Wielkopolskim. W sierpniu 1939 roku, po śmierci ojca Zbigniew przeprowadził się do Warszawy. 1 lutego 1941 roku został zaprzysiężony w Służbie Zwycięstwu Polski. 

We wrześniu 1943 roku Niemcy ujęli go w ulicznej łapance i więzili na Pawiaku. Był kilkakrotnie torturowany w więzieniu Gestapo przy Alejach Szucha. Więziono go do końca lutego 1944 roku. Po uwolnieniu przeszedł do partyzantki w Puszczy Kampinoskiej. 

W powstaniu walczył w grupie ochotników do chwili zdobycia Elektrowni. Później w zgrupowaniu "Chrobry I". Następnie na Starym Mieście w kompanii por. Ignacego Łyskanowskiego "Skiby" w harcerskim batalionie AK "Parasol". Był dwukrotnie ranny. Po upadku Starego Miasta żołnierze "Parasola" przeszli do Śródmieścia. W Al. Jerozolimskich padła raniona sanitariuszka. "Kozak" w chwili podnoszenia jej z ulicy został raniony trzeci raz w nogę. Odznaczono go Krzyżem Walecznych. 

Do kapitulacji powstania leczył tę trzecią ranę w szpitalach. W obozie w Łambinowicach miał nr 104051. Po ucieczce z obozu jenieckiego uwięziono go w obozie koncentracyjnym w Dachau. Tam pozostał do wyzwolenia obozu.

Odznaczony: Srebrnym Krzyżem Zasług z Mieczami, Cross of War, Krzyżem za Udział w Wojnie i Warszawskim Krzyżem Powstańczym. 

opracowanie biogramu B. Kustosik (Muzeum Miasta Zgierza), 
na podstawie książki Bogdana Bejma, Od "Kedywu" do baonu "Zośka", Łódź 1994. 

*** 

Czytaj też: Biogramy powstańcze na stronie www.1944.pl