Zgierscy działacze NSZZ "Solidarność" w 45. rocznicę powstania związku

1. Idzi Antczak;
2. Antoni Boruch;
3. Kazimierz Chwiałkowski;
4. Henryka Dąbska;
5. Lech Bernard Dąbski;
6. Ks. Henryk Eliasz;
7. Anna Maria Gerlicz;
8. Elżbieta Maria Grajczyk;
9. Bogdan Kominiak;
10. Krystyna Genowefa Kowalczyk;
11. Piotr Paweł Musiał;
12. Maria Pawlak; 
13. Maria Romanowicz;
14. Antoni Wierzbowski;
15. Marian Wrana;
16. Andrzej Zamojski;
17. Krystyna Zarębska-Zielińska. 

Tytuł "Zasłużony dla Miasta Zgierza" został przyznany wyżej wymienionym osobom Uchwałą Nr XXII/428/2025 Rady Miasta Zgierza z dnia 27 listopada 2025 r. 

Wspólne uzasadnienie dla wszystkich kandydatów do tytułu honorowego, zaproponowanych przez NSZZ Solidarność Podregion Zgierz, którzy wyłonieni zostali na podstawie obiektywnych, łącznych lub odrębnych, kryteriów kwalifikacyjnych podziemnej działalności stanu wojennego, a mianowicie:

1. Odznaczeni państwowym Krzyżem Wolności i Solidarności, nadanym przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Członkowie podziemnej komisji lokalnej NSZZ SOLIDARNOŚĆ w Zgierzu.
3. Bezpośredni współpracownicy podziemnej komisji lokalnej NSZZ SOLIDARNOŚĆ (drukarze bibliotekarze, kolporterzy itp.).
4. Uczestnicy (koncepcja, projekt, organizacja, wykonanie) podziemnej akcji Zgierskiej Solidarności - aktu odsłonięcia Pomnika - Tablicy: "PAMIĘCI OFIAR Czerwca 56, Grudnia 70, Grudnia 81" tuż obok ówczesnej siedziby Komitetu Miejskiego PZPR, przy głównej ulicy, noszącej wówczas nazwę 17 Stycznia (dzisiaj ul. Długa). Obecnie w tym samym miejscu znajduje się z rozszerzonym przesłaniem: Pomnik Wolności i Niepodległości

45 lat temu (1980 r.) wybuchł i potoczył się przez całą Polskę niezwykły, pokojowy, społecznopolityczny Ruch Patriotyczny. Ruch sprzeciwu wobec dławienia wolności, zakłamaniu zwasalizowanych władz, sprawujących, per procura, okupację Ojczyzny w imieniu sąsiedniego imperium zła. Ruch sprzeciwu wobec stale pogarszających się warunków bytowych. Ruch, który przybrał nazwę NSZZ "SOLIDARNOŚĆ" zapoczątkował pokojowe przemiany w kraju, a potem, za jego przykładem w całej wschodniej Europie. Diametralnie zmienił mapę polityczną Europy, a Polacy poczuli się pierwszy raz od czasu wojny wolnymi obywatelami Rzeczypospolitej, mającymi prawo i obowiązek kształtowania swojej Ojczyzny po polsku, tak, jak śpiewał bard patriotyzmu: "Żeby Polska była Polską".

Historyczne porozumienia z przedstawicielami rządu PRL podpisywane są w atmosferze nadziei i euforii. Jednak partyjno-rządowo-wojskowy trzon ówczesnej władzy, równocześnie tuż po podpisaniu porozumień - wszczyna procedurę opracowywania planów siłowego zdławienia tego wolnościowo-niepodległościowego, powszechnego Ruchu. Nie w obawie przed wkroczeniem wrogich wojsk imperium zła, jak stara się sugerować, peerelowski rząd, ale w obronie swoich własnych, partyjnych interesów o czym dowodzą historyczne dokumenty. 13 grudnia 1981 roku wprowadza na obszarze całej Polski stan wojenny w celu likwidacji Ruchu Wolnościowo-Niepodległościowego SOLIDARNOŚĆ.

Przelewa krew Polskich Patriotów...

W tej sytuacji SOLIDARNOŚĆ - schodzi do podziemia! Do podziemia schodzą też zgierscy patrioci wierni ideałom SOLIDARNOŚCI. Nie wszyscy, może nawet znacząca mniejszość, bo strach przed groźnymi konsekwencjami.

Wbrew oczywistym zagrożeniom organizuje się Zgierskie Podziemie z Podziemną Komisją Lokalną na czele, która wskrzesza brutalnie przerwaną, patriotyczno-związkową działalność:

• podziemne składki związkowe,
• podziemne zapomogi,
• podziemna zgierska prasa,
• podziemna biblioteka drugiego obiegu,
• podziemnie sprowadzana wolna prasa krajowa,
• podziemne kontakty z podziemiem Warszawy i Łodzi,
• podziemne akcje: plakaty, transparenty, napisy na murach i chodnikach, zakłócanie zakładowych, radiowęzłowych szczekaczek itp.

Zgierska Podziemna SOLIDARNOŚĆ organizuje akcję odsłonięcia w centrum Miasta, tuż obok Komitetu Miejskiego PZPR tablicę-pomnik: "PAMIĘCI OFIAR Czerwca 56 Grudnia 70 Grudnia 81"

Akcja, niemająca w kraju sobie równych. Nie w bezpiecznym obszarze kościołów lub ich otoczeniu, jak to wtedy z obawy przed represjami praktykowano ale w centrum Miasta, obok KM PZPR, żeby "oni" mieli świadomość, że to Miasto nie jest ich, partyjnych wasali Moskwy, ale wszystkich Mieszkańców Zgierza!

Mimo konsekwencji, jak inwigilacje, przesłuchania, rewizje, zwolnienia z pracy, wilcze bilety, aresztowania, internowania, a nawet groźby do śmierci włącznie, działania zgierskich opozycjonistów nie ustawały i prowadzone były regularnie przez cały okres stanu wojennego. To dzięki nim nikt nie powie, że Nasze Miasto Zgierz dystansowało się wobec ogólnonarodowego, patriotycznego ruchu wolnościowego, że było bierne, że oczekiwało, aż Wolność wywalczą "ci inni". AKURAT TEGO OKRESU SWOJEJ HISTORII ZGIERZ WSTYDZIĆ SIĘ NIE MUSI!

W 45. Rocznicę Powstania SOLIDARNOŚCI Podregion Zgierz NSZZ SOLIDARNOŚĆ w ślad za uprzednim wnioskiem mieszkańca miasta, złożył Szanownej Radzie Miasta Zgierza listę działaczy Zgierskiej Podziemnej SOLIDARNOŚCI ustaloną wg wspomnianych kryteriów kwalifikacyjnych do honorowego tytułu: "Zasłużony dla Miasta Zgierza".  Pozytywna decyzja Szanownej Rady stanowi bezsporni zasłużony akt uznania ich patriotycznych postaw i działań w imieniu i na rzecz Miasta Zgierza, ale również, a może - przede wszystkim - przesłanie dla następnych, młodych Zgierskich Pokoleń:

• warto być przyzwoitym;
• warto być Polakiem;
• że warto być Zgierzaninem.

Że to największy Honor i Duma!

Janusz Szmurlik
NSZZ "Solidarność"
Podregion Zgierz

Tytuł "Zasłużony dla Miasta Zgierza" dla NSZZ "Solidarność" Podregion Zgierz został przyznany Uchwałą Nr XLVI/421/2010 Rady Miasta Zgierza z dnia 25 marca 2010 r.