Sheybal Kazimierz Antoni ps. "ANTEK"

ppor. Kazimierz Antoni SHEYBAL pseudonim "ANTEK"

Syn Stanisława i Bronisławy, ur. 4 maja 1920 roku w Zgierzu. Ojciec jego był artystą malarzem, profesorem rysunku w Gimnazjum im. S. Staszica. Kazik był morskim żeglarzem-harcerzem. Egzamin maturalny zdał w roku 1938 w Krzemieńcu, dokąd przeprowadziła się jego rodzina. 

W lipcu 1939 roku ukończył Dywizyjny Kurs Podchorążych Rezerwy 13. DP przy 44. pp. W roku 1939 walczył w Wołyńskiej Brygadzie Kawalerii, w kompanii kaemów 11. Batalionu Strzelców. Brał udział w walkach Armii "Łódź" i obronie stolicy. Do niewoli wzięto go po kapitulacji Warszawy. 

W wyniku wypadku, w styczniu 1940 roku doznał uszkodzenia kręgosłupa. W lipcu tegoż roku jego stan zdrowia uległ poprawie i zwolniono go z niewoli. Pojechał do Warszawy. Do konspiracji wprowadził go Cichociemny kpt. Julian Kozłowski "Cichy", "Wuj". K. Sheybal "Antek" został zaprzysiężony w styczniu 1942 roku i skierowany do oddziału specjalnego "Jan" – "Osjan". Grupa ta stała się oddziałem dyspozycyjnym Kedywu KG AK. K. Sheybal do sierpnia 1944 roku walczył w grupie specjalnej. Dokonywał rozbrojeń Niemców i rekwizycji samochodów. Uczestniczył w wielu akcjach zbrojnych: np. na początku czerwca 1943 roku w próbie wykolejenia pociągu, w lipcu 1943 roku w wykonaniu wyroku na konfidentach, w likwidacji strażnicy granicznej w miejscowości Stok, we wrześniu w odbiorze zrzutu z Elżbietą Zawacką "ZO" pod Jaktorowem k. Grodziska Mazowieckiego. W październikowej ekspedycji karnej do niemieckiej osady Latoszki, w listopadowej likwidacji agenta Abwery. 

W powstaniu, do 30 sierpnia był w plutonie pancernym batalionu "Zośka" i walczył: na Woli, na Powązkach i w rejonie Muranowa. Brał udział w walkach o zajezdnię tramwajową i o Stawki, uczestniczył w obronie ul. Franciszkańskiej. 30 sierpnia 1944 roku przeprowadził kanałami ze Starego Miasta na Żolibórz grupę rannych. Po upadku Starego Miasta pozostał na Żoliborzu, gdzie został zastępcą dowódcy, a wkrótce i dowódcą 230. plutonu ze zgrupowania "Żniwiarz".

Po kapitulacji powstania wraz z żołnierzami zgrupowania "Żywiciel" znalazł się w obozie w Pruszkowie, skąd wywieziono go do obozu jenieckiego w Altengrabow, a następnie do Sandbostel.

Odznaczony Krzyżem Walecznych (dwukrotnie) i Orderem Wojennym Virtuti Militari kl. 5. Zmarł 8 lipca 2003 roku. 

opracowanie biogramu B. Kustosik (Muzeum Miasta Zgierza), 
na podstawie książki Bogdana Bejma, Od "Kedywu" do baonu "Zośka", Łódź 1994. 

*** 

Czytaj też: Biogramy powstańcze na stronie www.1944.pl